اندوه دانش آموزان و والدین از اپلیکیشن شاد
اپلیکیشن شاد، برنامه‌ای بدون برنامه
پلتفرم شاد بر خلاف نامش موجب دردسر‌های کثرت برای نزاکت آموزان و معلمان شده است. یکی از مهمترین مشکلاتی که برای دانش آموزان به وجود آمده این است که اپلیکیشن دلشاد فعلا فقط برای گوشی‌های اندرویدی عرضه شده است و افرادی که دارای گوشی آیفون هستند و از سیستم عامل iOS بهره‌گیری می‌کنند، نمی‌توانند از آن کاربرد کنند!
علاوه بر این، حتی با استفاده از کامپیوتر و لپتاپ مجهز به ویندوز هم به پلتفرم اختصاصی تعلیم و پرورش دسترسی ندارید.
به ذکر سایر اگر در دوران قرنطینه کرونایی تلفن به اتفاق ندارید، تلفن به اتفاق هوشمند ندارید، تلفن همراه هوشمند یا تبلت مجهز به اندروید 4.4 یا بالاتر ندارید، یا حتی آن را هم دارید، اما در محل زندگیتان دسترسی به اینترنت ندارید، بعد امکان ادامه تحصیل هم ندارید.
البته قضیه به همینجا ختم نمی‌شود؛ و دارندگان گوشی و تبلت‌های اندرویدی دارای اینترنت هم بدون مشکل نیستند. نظر به اینکه اپلیکیشن خوشحال هنوز از «گوگل پلی» قابل دانلود نیست، بسیاری از گوشی‌ها پروانه نصب آن را نمی‌دهند و در این زمینه هم آگاهی رسانی درستی سپریدن نشده است. در کناره آن بسیاری از کاربران شکایت کرده اند که پس از نصب اپلیکیشن، هنگام استوار کردن هویت کد ارسال شده برای آن‌ها شغل نمی‌کند.
همچنین اگر اغلب از یک فرهنگ آموز در خانه دارید ممکن است مجبور شوید برای هر یک از آن‌ها یک خط تلفن جداگانه را برگزیدن دهید.
دانش آموزانی که مبتلا معلولیت‌هایی همچون ناشنوایی و نابینایی هستند و نزاکت آموزان مدارس استثنایی از دیگر افرادی هستند که نمی‌توانند در دوران قرنطینه به تحصیل خود پیوستگی دهند. کلاس‌های چندمقطعی که معمولا در مناطق عشایری یا روستا‌های کم جمعیت برگزار می‌شوند هم جایی در برنامه جدید تعلیم و تربیت ندارند. به این فهرست باید فرهنگ آموزان مقطع قبل دبستانی و همچنین نهضت سواد آموزی را هم اضافه کرد تا محدودیت‌های اپلیکیشن شاد بیشتر مشخص شود.
علاوه بر لیست بلندبالای کسان فوق، ادب آموزان اتباع خارجی هم فعلا امکان استفاده از کلاس‌های مجازی را ندارند. آن گونه که آموزش و تربیت گفته است، در مورد اتباع سایر کشورها، کد هویتی اتباع به‌جای کد ملی درج شود و نیازی به ورود اطلاعات شناسنامه‌ای نیست و امکان ورود این تقسیم از دانش آموزان هم به‌زودی فراهم می‌شود.
اپلیکیشن دلشاد و دانش‌آموزان غمگین؛ دچاری های آپارتاید تحصیلی
پلتفرم اختصاصی؛ ضرورت یا نمایش؟
اصرار تعلیم و تربیت برای راه اندازی یک پلتفرم اختصاصی آموزشی در این مقطع دلنازک از سال تحصیلی در حالی صورت می‌گیرد که کماکان برای سهم مندی از آن، باید یکی از پنج پیام رسان ایرانی سروش، گپ، آی گپ، بله، یا روبیکا را به انتخاب مدیر مدرسه روی گوشی نزاکت آموزان و معلمان نصب شده باشد.
نکته جالب پروا این است که وزارت آموزش و تربیت برای تلفن پشتیبانی اپلیکیشن شاد اختصاصی خویش و واپسین،انجام مشارکت با پیام رسان‌های داخلی از «اختصاصی نبودن این فضا، عدم همراهی مناسب پیام‌رسان‌ها با بخش فنی برای سپریدن تست‌های باره نیاز، عدم تامین ویژگی‌های خواسته شده تعلیم و پرورش از جانب پیام‌رسان‌ها و بروز ملاحظات مهم فنی و نیز انتقاد درست بعضی کارآزمودگان در ارتباط با امکان درز اطلاعات دانش‌آموزان» به عنوان دلایل برای توجیه این تصمیم یاد کرده بود. فلذا مشخص نیست چرا پلتفرم اختصاصی آموزش و تربیت به گونه ای طراحی نشده است که نیازی به نصب پیام رسان های پر از دشوار فوق نباشد.
مشکلات زیرساختی پیام رسان‌های درونی پیش از این هم برای کارشناسان و متولیان مشخص شده بود و به همین علت بود که این شرکت‌ها با صرف مبالغ هنگفت نتوانستند حتی در دوران قطع دسترسی به اینترنت بین الملل، جای واتساپ و تلگرام را بگیرند.
از این رو چه بسا بهتر بود وزارت تعلیم و تربیت به جای راه اندازی شتابزده یک اپلیکشن اختصاصی، چاره‌ای می‌اندیشید تا معلمان، فرهنگ آموزان، و والدین با استفاده از پیام رسان‌ها و نرم افزار‌های جهانی به تحصیل خویش پیوستگی دهند.
قاعدتا اگر نگرانی های امنیتی مطرح باشد هم به کارگیری برنامه‌های بیگانه برای تعلیم مجازی حساسیت و خطر بسیار اقلیت نسبت به بهره‌گیری مسئول جمهور از چنین برنامه‌هایی دارد، در حالی که دیده شده است حسن روحانی در ارتباطات خویش در دوران قرنطینه از نرم انگیزه ها «اسکایپ» محصول مایکروسافت سهم می برد.